Keltische en Germaanse Mythologie

Geplaatst op donderdag 21 augustus 2003 @ 21:38 , 166 keer bekeken

Vanuit de folklore, een bovennatuurlijk wezen, meestal met de vorm van een menselijk wezen, die een magische bemiddelaar is in menselijk affaires. De term elf gaat niet verder terug dan de middeleeuwen in europa, analogen over deze wezens verschijnen rond deze tijd zowel vanuit de schriftelijke en gesproken literatuur, vanuit het sanskriet Gandaharva tot de nimfen uit de Griekse mythologie, Arabische mythologie, en soortgelijk aan folkloristische karakters van de eskimo's, Amerikaanse indianen en samoanen. De moderne tendens om elfjes te presenteren in sprookjes als liefelijke wezens is een kuising van dat wat eens een serieus en zelfs sinistere folkloristische traditie. De elfen uit het verleden waren gevreesde en gevaarlijke, machtige wezens, die soms vriendelijk, maar ook cru en boosaardig voor mensen waren. Elfjes worden meestal omschreven als karakteristieke, mooie en handzame wezens die een leven leiden corresponderend aan dat van de mens, met dat verschil, dat elfen geen ziel hebben en als ze dus doodgaan voor eeuwig verdwijnen. In de folklore verwisselden de elfen kinderen voor hun evenbeelden, brachten volwassenen naar het elfenland, wat betekent het overbrengen van het leven naar de dood, een voor christelijk geloof voor het doodgaan. Mensen die in dat elfenland dronken of aten, konden nooit meer terug keren naar het leven. Elfen en menselijke geliefden konden met elkaar trouwen, maar de elf verloor daardoor haar magische krachten en de mens zijn leven, omdat sommige vrouwelijke elfen dodelijk waren voor mensen. Elfen zijn van menselijke afmeting tot 7.5 cm of kleiner, vrouwelijke elfen kunnen de toekomst, geboorte en dood voorspellen. Sommige kruiden zijn dodelijk voor elfen, zoals het sint john's kruid, andere daarentegen zijn verslavend voor de elfjes, die als ze er te veel van gebruiken er een vergelding plaats vindt, maar er zijn ook kruiden tegen elfen, zoals o.s de kruiden van de hawthorn boom. De Mythe van de elfjes komen oorspronkelijk voor in Ierland, Cornwall, wales en schotland. Elfjes vindt je in de literatuur terug vanaf de middeleeuwen, in de boeken van de italianen: Matteo Boiardo en Ludovico Ariosto, de Engelse dichter: Edmund Spencer, de Fransman: Charles Perrault en de Deen Hans Christian Andersen.