Keltische en Germaanse Mythologie

Geplaatst op zaterdag 13 april 2002 @ 18:35 , 503 keer bekeken

De raaf is een attribuut van de Keltische god en held Bran ofwel Bendigeid Vran ab Llyr . Bran betekent raaf in Keltische Wales talen , Cornwall taal en Bretons. Hij is de god van de zeelui en krijgers . Van hen is bekend dat zij altijd kraaien mee namen omdat die altijd naar het land vliegen. (Verg. Noah en Oetanipisjtim met hun raven) Er word ook een Bran genoemd in de legende die er voor gezorgd heeft dat in Londen de raven niet werden uitgeroeid. Hij was een held in de gevechten tegen de Ieren en kwam uit een oud ravengeslacht(?), zijn resten en zijn vrouw gingen terug naar Wales waar zijn vrouw Bran Wein (Branwen)genaamd, witte raaf , stierf van verdriet, zijn resten werden gelegd op Londense heuvels ('the white mount/tower') en waren veilig toen de Noormannen er een kasteel op gebouwd hadden en zolang er dus raven in Londen zitten gaat het goed met Engeland(?) , ook gaat de Tower niet ten onder..; het verhaal was me niet helemaal duidelijk. Een andere versie vertelt dat Bran Wein zijn zus is die trouwt met de Ierse koning . Verder heeft Bran stervende gevraagd zijn hoofd af te hakken en het in de witte heuvel/toren te begraven. Hij had een ketel die het leven kon herstellen na de dood. Dit komt later terug in de Graal mythe en koning Arthur is dan ook degene die het hoofd van Bran opgraaft omdat hij het Bastion van Groot Brittannie wordt. Zena