Keltische en Germaanse Mythologie

Geplaatst op zondag 31 maart 2002 @ 18:40 , 236 keer bekeken

Tuatha de Danann:het magistrale elfenvolk Het Ierse mythische volk van de oergodin Dana, is vast een van de meest betoverende legendes uit de Keltische Mythologie. De bekendste Keltische mythe is uiteraard die uit Bretagne; van koning Arthur, heks Morgan le Fay en het appelland, Avalon. In Ierland hebben ze een soortgelijk volk, het volk van Dana, die vanuit de mist opdoemden en volgens de Book of Invasions, de vijfde invallers van Ierland. Het waren machtige krijgers die magie bedreven en de kennis van de druiden bezaten. Uit vier steden, brachten ze vier talismannen mee. Uit de stad van het Noorden, Falias de steen van het Lot, deze staat nu in Temair. Men beweerd dat de steen een ijselijke kreet slaakt als de rechtmatige koning hem zou aanraken, maar tot nu toe gaf hij geen kick. Misschien moet ik eens proberen... Uit Gorias, in het Oosten, het onoverwinnelijke zwaard van Nuada, een variant van wat ze bij de Arthurlegende als excalibur kennnen. De verschikkelijke speer van Lugh komt uit Findias, uit het Zuiden en brengt de vitale eigenschappen in de mens naar voor. En tenslotte uit Muirias, de onuitputtelijke beker van Daghda, de oppergod. De beker staat voor intuitie, inspiratie en creativiteit en is ook wel the "Undry" genoemd, een verwijzing naar de heilige Graal. Daghda wil goede god zeggen, maar was naast god van overvloed en geboorte ook de god van de onderwereld en wedergeboorte. Hij was koning van het Danavolk en bezat in het binnenste van de aarde, vier paleizen, die hij onder zijn zonen verdeeld had. Hij hield van veel vrouwen en had diverse kinderen, naast teh "undry" bezat hij ook een knots, waarvan het ene einde doodde en het andere weer tot leven riep. Daghda wordt meestal in een bespottelijke korte tuniek afgebeeld, dik en lachend. Nuada had in zijn strijd tegen de Fomori zijn arm verloren, Dian Cecht, god der geneeskunde die de doden weer tot leven kon zingen,maakte hem een zilveren arm. Vandaar kreeg hij de bijnaam Nuada Argatlmh (met de zilveren arm). Echter achtte het volk hem niet meer geschikt als aanvoerder en zijn jonge zoon, Lugh moest hem opvolgen. Lugh betekent "de stralende", en bezat alle disiplines die een god had, als meester van alle kunsten was hij ook buitenechtelijk kind van Balor, de concurrerende aanvoerder van de Fomori. In de strijd bij Moytura doodde Lugh zijn vader, door het stralende licht op zijn onheilspellende oog te laten schijnen. Het was CuChulainn, het buitenechtelijk kind van Lugh die hem troostte, om het verlies van zijn vader. In zijn strijd maaktte Lugh gebruik van zijn speerkunsten, het zwaard van Nuada en het paard en schip van de machtige zeegod Manannan MacLir. De Tuatha de Danann versloeg uiteindelijk de Fomori. De zonen van Mil, de zesde in vallers en de huidige afstammelingen van de Kelten (Ieren) verdreven mede met het Christendom het volk van Dana, naar de onderwereld, prehistorische en megalitische stenen, hunebedden, grotten, heuvels of naar het land van de eeuwige jeugd: Tir Nan'Og. Niemand keerde ooit terug van dit eiland, waar het alle dagen feest was, hemelse muziek speelde en het er betoverend mooi was. Daar in de wellen en heuvels woont volgens het Ierse volksgeloof, de Sidhe. Het zijn de ronddwalende elfen, geesten van de voorouders, die met hij hemelse muziek en klaagzang de mensen naar de onderwereld lokken. De Tuatha de Danann, ooit voornaam en gevreesd houd zich er schuil, vandaar schenkt men offers aan de elementalen (natuurwezens), want een goed Ier weet: je bent beter hun vriend dan hun vijand, onderschat de elfenkracht niet!! De Keltische mythologie werd mondeling overgebracht en op enkele Ogham-geschriften na, werd pas in de 12e Eeuw de legendes door monniken opgetekend. Lady Gregory verzamelde in 1904 alle te vinden informatie over dit mythische volk en gaf het uit in twee boekjes: Gods en Giants. zena.