Keltische en Germaanse Mythologie

Geplaatst op woensdag 13 februari 2002 @ 17:09 , 211 keer bekeken

Goden en Geesten. De godsdienst was bij de Kelten meer een cultus (een eredienst) dan een godsdienst met vaste regels. De Kelten hadden niet, zoals de Romeinen een groep goden met elk een eigen persoonlijkheid en een eigen functie. Bijvoorbeeld: Jupiter als belangrijkste god, Mars als god van de oorlog, Neptunus als god van de zee, Mercurius als god van de handel, enz. Bij de Kelten waren de namen bekend van een enorm aantal goden, op zijn minst vierhonderd! Waarschijnlijk had iedere stam zijn eigen goden. Die goden waren dikwijls verbonden met de zogenaamde elementen: water, vuur, lucht en aarde. Vooral water was in hun cultus heel belangrijk. In bronnen en beken konden namelijk watergeesten wonen. Daar moest je dus wel eerbied voor hebben. De mensen brachten daarom vaak offers aan de watergoden. Dingen die ze zelf zelf mooi vonden - voorwerpen van waarde - gooiden ze in het diepe water van een meer. De watergeesten zouden met die kostbare dingen ook blij zijn en ze zouden erdoor in een goede stemming kunnen komen. Zilveren en gouden munten, zwaarden en kostbare schalen verdwenen in bronnen en meren. De Galliërs bouwden hun tempels later ook vaak bij het begin van een rivier. En in diepe schachten die uitkwamen bij een poel, zijn waardevolle dingen gevonden. Het waren offergaven die daar neergelegd waren voor wezens uit de "andere wereld". Die "andere wereld" was voor de Kelten niet eens zo ver weg. Je kon bijvoorbeeld een schuld bij iemand hebben en dan beloven, dat je die schuld wel in de "andere wereld" zou terugbetalen. De Romeinen namen in de loop van de tijd steeds meer gebied van de Kelten in bezit. Ze verkochten de meren soms bij opbod. Wie het meeste geld bood, kreeg het meer. Je kon best geluk hebben als in zo'n meer veel waardevolle dingen op de bodem lagen. Het hoofd nam bij de Kelten een heel aparte plaats in. Zij geloofden, dat de geest of de ziel van een mens in zijn hoofd zat. Het hoofd en het water waren bij de Kelten dus van groot belang. Je kunt dat merken aan hun verhalen. Vooral in Ierland en Schotland zijn nog erg veel vertelsels waarin hoofden een grote rol spelen en waarin putten en meren"De put van het hoofd" of "Het meer van de hoofden" heten. Ik zal bij Keltische mythen en sagen en korte inhoud geven van deze twee verhalen. zena.