Keltische en Germaanse Mythologie

Geplaatst op zondag 10 november 2002 @ 16:30 , 1016 keer bekeken

Het geloof in een leven na de dood was eenbelangrijk aspect van de Keltische religie. Bronnen suggereren dat de Keltengeen voorstelling hadden van beloning of straf na hun dood, maar gelet op hetroekeloze gedrag van Keltische krijgers veronderstelde men in de klassiekewereld dat de Kelten ernaar uitkeken herboren te worden in het hiernamaals. Wezullen nooit weten of dit een juiste conclusie was, maar het feit dat de meestedoden begraven werden met een reeks voorwerpen duidt er wel op dat de overgangvan het leen naar de dood gezien werd als een soort reis naar een nieuw bestaan,waar de doden op voorbereid moesten zijn. Uit latere geschreven bronnen is f teleiden dat de bestemming van de doden een onaardse, magische streek was, deAndere Wereld, maar ook bovennatuurlijke wezens en monsters leefden. Deze AndereWereld had geen duidelijke grenzen en elke sterveling kon die op eigen risicooversteken -. In bepaalde perioden als zich belangrijke veranderingen van deseizoenen voordeden, verdwenen deze grenzen helemaal, onder andere op Beltaine(1 mei) en Samhain (1 novemeber). Op deze dagen konden de bewoners van de Anderewereld d wereld van de stervelingen binnendringen. Ze kwamen te voorschijn uitde pre- Keltische grafheuvels en andere graven, die gezien werden als detoegangspoorten tot de Andere Wereld. In de Keltische literatuur vormt de reisnaar het hiernamaals een belangrijk thema. In Ierland stonden de bewoners vandit rijk bekend als de Tuatha Dé Danaan ('Het volg van de godin Danu').Zij leefden in het Tir na nOg ('Land van Jongelingen') of het Tir namBeo ('Land van Vrouwen'). Omdat de dood geen belangrijk vereiste was voorde toegang tot de Andere Wereld, bestaan er ook verhalen over sterfelijkevrouwen die ontvoerd werden om de bruid te worden van mannen uit de AndereWereld of over helden die het vreemde land binnentrokken en soms nooitterugkeerden. Verhalenvertellers situeren deze mysterieuze,prachtige werelden vaak in oude grafheuvels, sidhe in het Iers, maar zecreëerden ook beelden van idyllische eilanden omringd door uitgestrekte zeeën.Voorbeelden hiervan zijn Emhian Abhlach ('Streek van de Appels') of Magh Meall('Zalige Vlakte'). Sommige Ierse verhalen, zogeheten Immrama, beschrijven dezeereizen van kleine groepjes helden of heiligen naar de Andere Wereld, waarbijze een reeks eilanden bezoeken. Op deze eilanden beleven ze mysterieuze ensymbolische avonturen die hu intelligentie en moed op de proef stellen. Opsommige leven vreemde beesten, zoals monsterlijke katten; op andere komenbronnen voor waar wijn uit opwelt en groeien bomen vol exotische vogels diealtijd vruchtdragen, en weer andere worden bewoond door prachtige vrouwen uithet hiernamaals. In de literatuur en folklore van Wales komt ookeen sterk geloof in de mystieke Andere Wereld tot uitdrukking. De middeleeuwsecollectie van Welshe verhalen, de Mabinogion, bericht oer hoe de heldPwyll met Arawn, de koning van Annwn, de Andere Wereld, overeenkomt van plaatste ruilen. Koning Arawn helpt bij Pwylls overgang naar Annwn, die toestaat dathij geleid wordt door magische honden met rode oren. De twaalfde- eeuwsereiziger en geschiedschrijver Gerald of Wales vertelde dat hij ooit een manontmoette, die als jongen een prachtig zonloos rijk bezocht had. De bewoners vandat rijk logen nooit en leefden van saffraan en melk. Maar de jonge bezoekerovertrad de heilige regels van deze magische Andere Wereld door een gouden komte stelen. Voor straf zou hij nooit de ingang naar dit rijk meer kunnen vinden. Bron: "De kelten" Juliette Wood